معارف حدیث

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «إِنَّمَا شِیعَةُ جَعْفَرٍ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَیْتَ أُولَئِکَ فَأُولَئِکَ شِیعَةُ جَعْفَر.» (شیخ صدوق، خصال، ج1، ص296)؛ «پیرو جعفر تنها کسى است که شکم و دامن خود را از حرام نگه‌دارد و بسیار کوشا باشد و براى آفریننده ‌ی خود، کار کند و به امید پاداش از او و ترسناک از کیفر او باشد، اگر چنین افراد را دیدى شیعیان جعفر آنانند.»

از این کلام امام علیه‌السلام این نکته را می‌توان استنباط کرد که ریاضت شرعی برای درک خداوند و سعادت حقیقی همین امور است، نه این‎که دنبال پیری راه افتاد که او چه می‌گوید. برای مثال یک‌روز می‌گوید نماز نخوان، روز دیگر می‌گوید مهتابی بخور، روز دیگر … . 

اگر هدف اسلام این است که مکلف به سعادت حقیقی برسد، لازم است از فیلتر دستورات شرعی به ان رسید و خدای رحمان نیز راه را با زبان معصومین علیهم‌السلام نشان داده است. پس بر مکلف است که با تمسک به حدیث ثقلین راه خویش را بیابد و در این زمانه‌ی پرخطر و ظهور معنویت‌های نوین خود را حفظ کند تا در دام کژاندیشی‌های عصر نو گرفتار نیاید.